Op bierreis door het diepe Zuiden van de VS

Het Diepe Zuiden van de VS

Mijn job in de luchtvaart brengt me overal in de wereld. Telkens probeer in een bierreis te koppelen aan een conferentie zodat business ook wat pleasure wordt. Na mijn tocht van Memphis naar Fort Worth via New Orleans, Seattle naar Vancouver via Montana is nu het Diepe Zuiden aan de buurt. Van Atlanta reis ik via Savannah en Charleston naar Asheville en terug naar Atlanta. Ik doorkruis vier staten – Georgia, South Carolina, North Carolina en Tennessee - waar “Southern Hospitality” geen loos begrip is.

Nadat ik op Atlanta Hartsfield-Jackson Airport geland ben, kan het avontuur beginnen. Met een  knalrode Dodge Avenger, doorkruisen we Georgia en belanden we in Savannah, aan de Atlantische Oceaan. Savannah ligt op de grens met South Carolina en meer zuidelijker kan een stad er niet uitzien. Savannah is een heerlijke stad met prachige architectuur uit het interbellum, een historische buurt met kasseistraatjes, maar vooral prachtige parken met magnolia bloesems en eiken bomen die bedekt zijn met Spaans mos. Op één van de bankjes in Chippewa Square vertelt Forrest Gump alias Tom Hanks zijn ganse levensverhaal in de prachtige film Forrest Gump. Savannah heeft echter ook een duistere kant in zijn verleden, want dit was de toegangspoort tot het land voor de Afrikaanse slaven.

Net zoals in de meeste steden in de VS moet je niet ver zoeken achter een leuke kroeg met lokale bieren. Moonriver Brewing Company is the place to beer. Een typische zuiderse kroeg en zelfs in November is het hier nog heerlijk terrasweer bij 25°C. Ik schud het stof van de lange wandeling van me af met een specialleke. De Taterlicious is een Harvest Ale die enkel gebrouwen wordt in de herfst. Sommige brouwers brouwen dan een pompoenbier, maar Moon River Brewing koos ervoor om een bier met North Carolina Sweet Potatoes te brouwen. En dit proef je zeker. Een vrij hoppig, fruitig bier met gebruik van de hopsoorten Fuggle, First Gold en Whitbread Golding. De rand van het glas is leuk versierd  met geroosterde pompoenzaden. Speciaal en lekker bier.

Mijn collega en reispartner ziet het iets minder exotisch en kiest de Yoga pants, een Southern-style Pale Ale. Een vlotte doordrinker met toch veel smaak door het gebruik van de hopsoorten Mosaic en Nugget uit de VS,  de Australische Galaxy en de Nieuw-Zeelandse Nelson Sauvin hop. Een ideaal biertje om een zeevruchtenschotel te bestellen.

Het was een lange dag en we rijden terug naar ons motel dat iets weg heeft van een kruising tussen een casino en een kerk. Recht uit een Amerikaanse film weggeplukt. Om de slaap te kunnen vatten en de jetlag te overwinnen, ga ik nog op zoek achter een lokaal slaapmutske. De motels kunnen er soms een beetje groezelig uitzien, maar aan de receptie kan je veelal terecht om een lokaal biertje te kopen.

Southbound Brewing Company uit Savannah is een brouwerij die op korte tijd al grote faam gemaakt heeft in de VS. Ik kies voor twee lichtere biertjes, Scattered Sun en Hop’lin IPA. Scattered Sun is gebaseerd op een traditioneel Belgisch witbier. Verfrissend zonder meer. Hop’lin IPA is een zachte Amerikaanse IPA, waarbij de frisse citrus- en denaroma’s mooi in harmonie zijn met een toets van caramel.

De volgende ochtend steken we de Savannah River over en zijn we van Georgia in South Carolina beland. Kan een staat nog zuidelijker zijn ? South Carolina was in de Amerikaanse burgeroorlog één van de Zuidelijke staten die zich het felst verzet heeft tegen de Noordelijken. De bakermat van de Confederatie. Doet me spontaan denken aan de strips van de Blauwbloezen met sergant Cornelius Chesterfield en korporaal Blutch.

 We volgen een tijdlang de kustlijn tussen bossen en moerassen waar de tijd lijkt stil te staan. Washington DC en New York lijken hier eindeloos ver weg. Het is duidelijk dat dit Trump Country is. Overal vind je borden terug van Trump, maar de verkiezingen zijn natuurlijk heel nabij. Op de televisie word je overspoeld door een zondvloed van politieke reclameboodschappen die eigenlijk gewoon fulminerende scheldpartijen zijn. Beide presidentskandidaten bezondigen zich hieraan en ik heb bij de bevolking vooral de indruk dat ze gewoon willen dat de verkiezingen vlug voorbij zijn en het leven verder gaat....hoe ellendig dat ook mag zijn. Het is duidelijk dat in het binnenland van de VS grote armoede heerst. Gezinnen die in bouwvallige campers wonen zonder elektriciteit en stromend water. Soms vraag ik mij af of dit Afrika of Amerika is. Gefundenes fressen voor Trump.

Na een korte tijd zijn we in Charleston beland, de zusterstad van Savannah. Even mooi en toch anders. Charleston wed in 1670 gesticht en is eveneens een stadje met een rijk historisch verleden. Prachtige koloniale huizen uit het interbellum, vooral in het French Quarter en Battery District. De mooie Battery Promenade en het Waterfront park langs de Atlantische Oceaan geven je een uniek uitzicht over Charleston Harbour terwijl Fort Summer, waar de eerste schoten tijdens de Burgeroorlog afgevuurd werden, weerkaatst in het felle zonlicht.

Een mega hamburger spoelen we door met enkele lokale bieren in de prachtige bar Beerworks. Uit een gigantische keuze van lokale bieren op vat kiest mijn collega voor de lichte Don’t Hassel the Hofbrau, een Vienna lager van de eigen brouwerij Charleston Beerworks. Ik speur de vaten verder af op zoek naar iets straffer. De Kiwi Blueberry Sourlina van Freehouse Brewery wordt gebrouwen met lokale wilde gist en lactobacillus, gerijpt op eiken vaten samen met kiwi’s waar nadien vers geplukte blauwe bessen aan toegevoegd worden. Een licht zurig bier met een complex fruitprofiel. Mijn ding, maar zeker niet allemans vriend. Ik sluit af met de Midnight Special, een haverstout van Revelry Brewing. Dit bier is een dessert op zich met een krachtig aroma van bittere chocolade en geroosterde mout.

Van Charleston doorkruisen we South Carolina en komen we aan in North Carolina. In het uiterste Noordwesten bevinden zich de prachtige Smoky Mountains.  Eerst wacht ons nog een avondje stappen in Asheville, het biermekka van de VS. Asheville is een bijzonder, modern stadje van artiesten en kunstenaars dat zich de laatste jaren pijlsnel ontwikkeld heeft. Een oase van Democraten die omringd worden door Republikeinen op het platteland. Alles draait hier rond bier. Je kan bijvoorbeeld de AshevilleAleTrail app downloaden en een toch maken langs de 40 brouwerijen in & rond Asheville. Werkelijk de ganse stad ademt bier uit. De talrijke trendy bars en hippe brouwerijen volgen elkaar op wandelafstand in sneltempo op. Het is verduiveld moeilijk kiezen.

De Wicked Weed Funkatorium, dat pas opende in oktober 2014, trekt de aandacht. Dit is een degustatieruimte van enkel zure bieren verspreid over minimum 16 taps. Hier ontdek je de wereld van spontane gistingsbieren. In het Funkatorium staan meer dan 600 eiken vaten waar de zure bieren rijpen. Ik kies voor de Black Angel Cherry Sour en de Angel of Darkness van Wicked Weed Brewing uit Asheville. De Black Angel Cherry Sour is een klepper. Een combinatie van kriekentaartaroma met vanille en pruimen. Een mooi huwelijk tussen zurig fruitige en geroosterde toetsen. Bij De Angel of Darkness wordt een massa “boysenberries” (een mengeling tussen een zwarte bes en een framboos), frambozen, zwarte bessen en krieken toegevoegd aan het foederbier dat nadien verder rijpt op Oloroso sherryvaten. Na 14 maanden rijping wordt aan het bier nog eens een tweede portie van donkere vruchten toegevoegd die dan verder rijpen op inoxtanks gedurende 2 maanden. In totaal wordt 3 ton fruit toegevoegd en pluk je na 16 maanden van rijping de vruchten hiervan terwijl je een Angel of Darkness drinkt.

Burial Beer Company is de volgende stop op onze Asheville Ale Trip. Gelukkig word je er niet levend begraven zoals ‘Burial’ doet vermoeden, maar je wordt er wel bedolven onder de lekkere bieren. De brouwerij is gevestigd in een industrieel pand dat trendy ingericht is met verwijzingen naar het hiernamaals. Je zit werkelijk tussen de talrijke houten vaten waar de bieren volop aan het rijpen zijn. Ik focus me op hun donkere bieren. De Bolo Coconut Brown is een donker bier met diverse soorten gerstemout, haver en bruine suiker. Als toetje wordt er verse kokosnoot aan toegevoegd. Het bier heeft een aroma van musli met tropische vruchten, een zachte moutigheid en een toets van chocolade en noten.

Een andere vreemde eend in de bijt is de Skillet Donut Stout, een bier dat een sterk mokka & koffie aroma heeft met een zachte, geroosterde bitterheid op het einde. Je proeft bijna een chocoladecake met donut, maar toch is het bier niet te zoet.

Ik eindig met de Sepulcher, een Baltic porter. Sepulcher betekent graftombe en het is duidelijk dat Burial Beer Company steeds probeert een link te leggen met het donkere, mysterieuze leven na de dood. Een heerlijke porter met een bitterchocolade & koffie aroma.

Het was moeilijk kiezen, maar de laatste stop is de Higland Brewing Company. Deze brouwerij wordt  beschouwd als de peetvader van de craft bier revolutie in North Carolina. Opgericht in 1994 was het Asheville’s eerste wettelijke brouwerij sinds de “Prohibition” en het is nog steeds in handen van dezelfde familie. De locatie is echt super met een gigantische degustatieruimte en een biertuin op het dak voor 400 personen. Tijd om enkele IPA’s te proeven. De West Coast-style IPA met Amerikaanse hopsoorten Chinook, Citra en Centennial Hops heeft een aroma van tropisch fruit, pompelmoes en limoen. De afdronk is lekker droog en citrusachtig. De Mandarine IPA wordt gekenmerkt door het typische zachte Mandarine Bavaria hoparoma en intense toetsen van sinaasappel en tropische vruchten. Een vlot drinkend biertje.

De nacht is jong en we moeten nog een eindje rijden naar Waynesville, de toegangspoort van de Smoky Mountains. Deze bergketen heeft zijn naam niet gestolen, want van zodra de weg begint te stijgen en de bergen dichterbij komen, duikt er plots een mist op.  Gelukkig hoef je in de VS niet ver te zoeken naar een motel.

Met een kleine kater worden we de volgende ochtend gewekt door fel zonlicht.  Tot onze grote verbazing zien we een prachtig berglandschap. De temperatuur is gevoelig gezakt, maar met frisse moed gaan we een mooie dag tegemoet. De Smoky Mountains maken deel uit van de Appalachen, een gebergte dat zich uitstrekt van Maine in het Noorden tot Atlanta in het Zuiden. Zoals de naam al doet vermoeden is het hier vaak mistig zodat het lijkt of de bossen in brand staan. Een mooie streek met unieke panorama’s en vergezichten. We besluiten het sportief aan te pakken en de Appalachian Trail te volgen. Na een paar uur zweten en zwoegen bereiken we de top van Mount Mitchell, de hoogste berg in het oostelijk deel van de VS. Van hieruit zie je Tennessee wat onze volgende stop is. De weg slingert door een prachtige bergpas met mooie panorama’s van Pisgah National Forest via Cherokee National Forest naar het Great Smoky Mountains National Park waar we in Tennessee belanden. Gatlinburg en Pigeon Forge zijn drukke, toeristische stadjes, maar Dollywood is onze finale bestemming want het hoeft niet altijd serieus te zijn. Dolly Parton is vooral bekend van haar muzikale carrière en legendarische boezem, maar voor de mensen in de streek is ze een ware god die veel aan liefdadigheid doet. Dollywood is een megakitscherig pretpark waar alles draait rond Dolly Parton natuurlijk, maar onze nieuwsgierigheid was te groot om dit zomaar links te laten liggen.

Op de terugrit naar Waynesville besluiten we deze dag vol impressies door te spoelen in Bear Waters Brewing Company te Waynesville. Deze brouwerij heeft op vijf jaar al diverse prijzen gewonnen en drie proevertjes worden geserveerd. Folkmalt Mango Lager  is een vlotte dorstlesser, een Munich style pils met een toets van mango. Ideaal als aperitief. De BearWaters Harvest Ale is een licht amberkleurig bier met toetsen van biscuit en caramel gebrouwd met lokale hopvarianten. Skippin Stone Stout is een robuste stout met een zachte, moutige bitterheid en toetsen van koffie & chocolade.

De volgende dag reizen we terug naar Atlanta. Na een tocht door de bergen in het land van de Hillbillies stoppen we aan een typisch restaurantje, Maggie Valley, in een godvergeten plaats waar we een megaportie junkfood voorgeschoteld krijgen. Dit spoelen we door met een Eye Patch IPA van Monday Night Brewing uit Atlanta en een Sweetwater 420, een west coast styple pale ale en het vlaggenschip van Sweetwater Brewery uit Atlanta. Na een halve dagreis komen we aan in de hoofdstad van de staat Georgia.

We hebben de volgende dag nog een volledige dag vooraleer de conferentie begint. Tijd om de stad te ontdekken. Atlanta is zo een typische Amerikaanse stad waar downtown niet veel te beleven valt. Er zijn enkel wolkenkrabbers vol kantoren waar het tijdens de piekuren druk pendelen is. Gelukkig is er sinds mijn laatste bezoek een twintig jaar geleden toch veel veranderd. Er valt nu al iets te beleven rond Peachtree Street. Atlanta is natuurlijk de thuisstad van Coca-Cola en CNN. Bovendien vonden hier in 1996 de Olympische Spelen plaats. In het Olympisch park, een groene oase in de drukke stad, is het leuk om op arduinen monumenten de namen te zien staan van o.a. Ulla Werbrouck, Gella Vandecaveye en Fred Deburghgraeve. Het Coca-Cola museum heeft vooral een grote giftshop. Het CNN gebouw en de aanpalende basketbaltempel van de Atlanta Hawks zijn zeker een bezoek waard. Het CNN gebouw is een wereld op zich waar de dag voor de verkiezingen een speciale sfeer heerst. Een episch centrum van nieuwsdrukte. Je wordt neergebliksemd door gigantische billboards met Hillary Clinton en Donald Trump erop. En toch lijkt niemand op straat er wakker van te liggen in tegenstelling tot in Europa.

Tijd om de drukte van Atlanta door te spoelen in één van de buitenwijken waar de bierscène van Atlanta de laatste jaren fenomenaal gegroeid is. Decatur is the place to beer.

In Twain’s brewpub bestel ik vijf proevertjes samen met een hamburger waarvan ik het gewicht en aantal calorieën niet durf te vragen. Gelukkig had ik nog geen dessert besteld. De proevertjes zijn heel divers. De Hop Haise Wheat IPA is een ongefilterde IPA met veel tarwe en een mooi aroma. De tarwe geeft het hoppige, fruitige karakter van o.a. mango, passievrucht, limoen en mandarijn meer body.

De Barleywine Paradiso is heel toegankelijk en ondanks de aroma’s van vijgen, dadels en caramel heeft het bier toch een vrij droge en geen plakkerige zoete nasmaak.

De Dark Matter American Stout is opgedragen aan Garrett Sever, die de brouwers van Twain’s bij de opstart van hun zaak begeleid heeft. Deze stout geeft in de neus echt een boost van donkere geroosterde koffie, geroosterd brood en zwarte chocolade. Een vrij droge en licht bittere afdronk doet je zin krijgen om er nog één te bestellen.

Sam’s Smoked Porter is voor de liefhebbers : een rijke, intens gerookte geur met een beetje asbak en verkoolde schors. Best eerst een proevertje hiervan bestellen, maar geleidelijk aan leer je het wel waarderen.

Clara’s Chestnut Brown bevat geen noten, maar heeft wel en mooie mahagoni kleur en een rijk aroma van walnoten en okkernoten dat puur van de mout komt. Gecombineerd met toetsen van geroosterd brood, karamel en chocolade is dit voor mij de verrassing.

Ons verblijf in Atlanta sluiten we af in de prachtige pub Brick Store, maar daarover meer in een volgend artikel met een verrassend Belgische brouwverhaal in Atlanta.